به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تحقق رویای رسیدن به مریخ تا سال ۲۰۴۰ بسیار چالش‌برانگیز است

تاریخ انتشار: ۵ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۳۴۰۹۴

فضانوردان ممکن است تا سال ۲۰۳۳ به مدار مریخ برسند، اما به گفته‌ مقامات ناسا، قدم گذاشتن بر روی سیاره سرخ تا پایان دهه‌ آینده هدفی جسورانه  و پر از پشتکار خواهد بود.

برای انجام یک پرواز شش ماهه به مریخ و فرود روی آن تا سال ۲۰۴۰، انسان‌ها باید در سال ۲۰۳۹ زمین را ترک کنند. این چشم اندازی است که پیش از این توسط مدیر ناسا بیل نلسون (Bill Nelson) و رئیس سابق این سازمان جیم برایدنستاین (Jim Bridenstine) ذکر شده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما آژانس فضایی آمریکا تحقق این چشم انداز را در ۱۶ سال آینده بسیار چالش برانگیز می‌داند.

جیم رویتر (Jim Reuter)، معاون مدیر اداره ماموریت فناوری فضایی آژانس (STMD) در روز چهارشنبه (۱۷ مه) در اجلاس انسان تا مریخ در واشنگتن دی سی گفت: من می‌توانم بگویم که این هدف جسورانه‌ای است که باید به آن برسیم. ممکن است زمان زیادی به نظر برسد، اما زمان بسیار کوتاهی برای توسعه فناوری‌هایی است که باید توسعه یابد.

ماموریت فرود خدمه روی مریخ تا سال ۲۰۴۰ مستلزم حضور انسان در ماه در اوایل دهه ۲۰۳۰ بوده و این اولویت ناسا و پله‌ای برای سفر به مریخ به حساب می‌آید. این آژانس قصد دارد به طور گسترده از ایستگاه فضایی آینده خود به نام «دروازه» (Gateway) که به دور ماه می‌چرخد و میزبان تجهیزات و گاهی اوقات حتی فضانوردان برای اجرای ماموریت‌های شبیه‌سازی شده مریخ است، استفاده کند.

چنین ماموریت شبیه‌سازی شده‌ای به این صورت خواهد بود که فضانوردان به مدت شش ماه به ایستگاه فضایی دروازه ماه پرواز و در آن اقامت می‌کنند که شبیه به سفر یک طرفه به مریخ است. آن‌ها ۳۰ روز را در ماه برای شبیه‌سازی کار روی سیاره سرخ می‌گذرانند، و به ایستگاه دروازه ماه باز می‌گردند تا شش ماه دیگر برای شبیه‌سازی سفر به سوی خانه در آن جا بمانند.

نزدیک‌ترین حالتی که ما در زمین موفق به شبیه‌سازی چنین شرایطی شدیم زیستگاه HI-SEAS در هاوایی است، جایی که فضانوردان به گونه‌ای کار می‌کنند که گویی در مریخ هستند. آن‌ها حتی در این مکان با تاخیر ارتباطی ۲۰ دقیقه‌ای نیز مواجه هستند.

با این حال، زیستگاه هاوایی گرانش مریخ را که ۳۸ درصد کمتر از زمین است، شبیه‌سازی نمی‌کند.

بنابراین، مقامات ناسا قصد دارند از دروازه‌ای که به دور ماه می‌چرخد، که اولین ایستگاه در خارج از مدار پایین زمین خواهد بود، برای آزمایش نحوه‌ی واکنش انسان به شرایط گرانش کم استفاده کنند.

همچنین این ایستگاه فضایی از کمربند تشعشعی ون آلن عبور خواهد کرد، بنابراین ماموریت‌های فضایی شبیه‌سازی شده برای آزمایش فناوری پیشرفته حفاظت در برابر تشعشع که در حال حاضر در حال توسعه است مفید خواهد بود، اما این آزمایش‌ها زمان بر است.

این‌ها تنها موانع پیش روی ناسا در حال حاضر نیستند. یکی از شرکای متعدد آژانس فضایی ناسا برای ماموریت‌های ماه و مریخ، اسپیس‌ایکس است که ترکیبی از یک فضاپیما و موشک چندبار مصرف به نام استارشیپ را برای ماموریت آرتمیس ۳ به ماه می‌سازد. با این حال، این وسیله‌ نقلیه با ظرفیت ۱۰۰ سرنشین که برای فرود در نزدیکی قطب جنوبی ماه در سال ۲۰۲۵ انتخاب شده است در اولین پرتاب مداری خود در اوایل ماه آوریل نتوانست به مدار زمین برسد و تنها کمتر از چهار دقیقه پس از بلند شدن، دستور انفجار به آن داده شد.

جیم فری (Jim Free)، معاون مدیر اداره‌ ماموریت توسعه سیستم اکتشافی ناسا، در نشست انسان تا مریخ در روز چهارشنبه گفت: ما برای پرتاب و موفقیت اولین فرودگرمان به استارشیپ نیاز داریم.

مقامات ناسا همچنین بر وابستگی خود به همکاری‌های تجاری، دانشگاهی و صنعتی چه در ایالات متحده و چه در سطح بین‌المللی تاکید کردند. فری گفت، برای مثال، کانادا در حال ساخت یک وسیله نقلیه رباتیک است که می‌تواند در صورت نبودن خدمه به طور مستقل کار کند، اما می‌تواند خدمه را نیز دنبال کند.

منبع: اسپیس

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: مریخ فضانورد شبیه سازی تا سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۳۴۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مغز انسان شبیه‌سازی شد

ایتنا - ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.

به گزارش ایتنا از ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.

به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.

این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.

اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.

کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.

این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.

ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.